اثربخشی ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی بر تنظیم هیجان و کاهش اضطراب

سابقه و هدف: تجارب هیجانی در زمان نامناسب و مکان نامطلوب با شدت و دامنه غیرمنطقی، می توانند زمینه ساز ظهور و تداوم آسیب روانی به ویژه اضطراب شوند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی در بهبود بیماران مبتلا به بی نظمی هیجان و اضطراب انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع طرح های مطالعه موردی بود. سه شرکت کننده به روش نمونه گیری هدفمند و براساس احراز نمره ۱۵ و بالاتر در مقیاس اضطراب (پرسشنامه لاویبوند) و طرحواره (پرسشنامه یانگ) و نمره بالاتر از نمره میانگین (پرسشنامه تنظیم هیجان گرتز و رومر) انتخاب شدند و در طی ۲۸ جلسه ۶۰دقیقه ای شرکت کردند. تحلیل داده ها از طریق تحلیل دیداری، ترسیم نمودار، درصد داده های همپوش و غیرهمپوش انجام و به منظور تعیین معناداری بالینی از شاخص درصد بهبود و اندازه اثر استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که اثربخشی ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی در تنظیم هیجان و کاهش اضطراب موثر بوده است و بهبود آزمودنی ها در تنظیم هیجان به ترتیب ۴۴/۴۳، ۴۷/۳ و ۳۸/۵ و در کاهش اضطراب ۵۸/۳، ۴۵/۵ و ۳۳/۳ به دست آمد. نتیجه گیری: طرحواره های ناسازگار بین فردی باعث می شوند افراد منابع شناختی لازم را برای آرام سازی خود از دست بدهند و با وجود یادگیری مهارت های آرامش بخشی، باز هم نتوانند به تنهایی اضطراب و آشفتگی خود را کم کنند. بنابراین به نظر می رسد مداخله ترکیبی رفتاردرمانی دیالکتیکی و طرحواره درمانی، روشی موثر بر تنظیم هیجان و کاهش اضطراب باشد.

کلیدواژه ها:

Dialectical behavior therapy ، Schema therapy ، Emotion regulation ، Anxiety ، رفتاردرمانی دیالکتیکی ، طرحواره درمانی ، تنظیم هیجان ، اضطراب