اثر عصاره اتانولی برگ چندل و اکالیپتوس بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیمی و میزان مالون دی آلدهید میوه موز تازه

زمینه مطالعاتی: استفاده از عصاره یا اسانس­های گیاهی می­تواند موجب بهبود شاخص­های بیوشیمیایی و افزایش عمرقفسه­ای میوه شود. هدف: این تحقیق به­منظور تعیین اثرات عصاره برگ چندل (Rhizophora mucronata) و اکالیپتوس (Eucalyptus spp.) روی فعالیت آنتی­اکسیدانی میوه موز انجام شد. روش­کار: میوه در مرحله سبز بالغ از یک باغ تجاری واقع در بخش زرآباد، شهرستان کنارک، استان سیستان و بلوچستان برداشت شد. میوه ها پس از انتقال به آزمایشگاه دانشگاه هرمزگان، ضدعفونی، شستشو و خشک شدن در دمای اتاق، با محلول های عصاره اتانولی برگ چندل و اکالیپتوس در سه غلظت صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم/ لیتر به­مدت ۱۰ دقیقه تیمار شدند. سپس میوه­ها در مدت­های صفر، ۷، ۱۴ و ۲۱ روز در دمای ۱± ºC ۲۵ و رطوبت نسبی ۸۰ تا ۹۰% نگهداری شدند. نتایج: نتایج نشان داد میوه های تیمارشده در مقایسه با میوه های شاهد کیفیت بهتری داشتند. موثرترین تیمار در حفظ میزان فنل کل در میوه های تیمار شده با عصاره اکالیپتوس غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم/ لیتر با مقدار ۷۹/۱۰ میلی گرم گالیک اسید/ ۱۰۰ گرم وزن تازه و کمترین میزان مالون­دی آلدهید (۲۹/۰ نانو مول/ گرم وزن تازه)، در میوه های تیمار شده با عصاره اکالیپتوس غلظت ۵۰۰ میکروگرم/ لیتر ثبت گردید در حالی که میزان مالون دی آلدهید در نمونه شاهد نسبت به این تیمار ۷/۵۱% بیشتر بود. همچنین بیشترین فعالیت آنزیمی پراکسیداز (۷۲/۷ واحد/ میلی لیتر/ دقیقه) در میوه های تیمار شده با عصاره چندل با غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم/ لیتر و بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی (۹۰/۱۱%) و کمترین فعالیت آنزیمی پلی فنل اکسیداز (۲۲/۱۱ واحد/ میلی لیتر/ دقیقه) در عصاره چندل با غلظت ۵۰۰ میکروگرم/ لیتر مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که عصاره های گیاهی استفاده شده در حفظ کیفیت بیوشیمیایی میوه موز به­واسطه کاهش سرعت مکانیسم های رسیدن، اثر قابل ملاحظه ای داشتند. همچنین کاربرد مواد زیستی و گیاهی  به­دلیل ایمنی بالای سلامت در مقایسه با مواد شیمیایی، نزد مصرف­کننده پذیرش بهتری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پلی فنل اکسیداز ، عمر قفسه ای ، فسادپذیر ، فنل کل ، کیفیت بیوشیمیایی