مقایسه آزمایشگاهی عملکرد مخلوط های آسفالتی داغ (HMA)و کم انرژی (LEA)

با توجه به ضرورت برنامه ریزی جهت توسعه پایدار در استفاده از انرژی، اهمیت مقوله صرفه جویی، افزایش قیمت سوخت، لزوم کاهش تولید آلاینده های زیست محیطی و کاهش دما و اصلاح روش های تولید در روند ساخت و تولید آسفالت، استفاده از مخلوط های آسفالتی کم انرژی از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد. در این پژوهش تلاش گردید با معرفی روش تولید این نوع آسفالت، روشی جدید بررسی گردد که با حفظ عمده عملکرد مخلوط آسفالتی داغ، انرژی مورد نیاز در روند تولید مخلوط آسفالتی و انتشار گازهای گلخانه ای مانند SO۲ و CO۲ تا ۳۰ الی%۴۰ و کربن آلی تا %۵۰ و گرد و غبار تا ۲۰ الی %۲۵ کاهش یافته و حفظ کارایی مخلوط در زمان اجرا با تعداد دوران ۶۴ دور توسط دستگاه متراکم کننده ژیراتوری از %۹۳ تراکم در مخلوط داغ به %۹۵ تراکم در این روش، افزایش یابد. همچنین امکان حمل آسفالت جهت اجرا در فواصل بیشتر نسبت به آسفالت داغ، ایمنی کارگران در زمان اجرا و حفظ محیط زیست و کاهش هزینه های تولید با توجه به کاهش دمای مخلوط آسفالتی افزایش یابد. از جمله نتایج به دست آمده در این پژوهش می توان به پارامترهای آزمایشگاهی مخلوط آسفالتی کم انرژی، از جمله مدول برجهندگی ۴۱۶۶) مگا پاسکال)، تعداد سیکل گسیختگی در آزمون خزش دینامیکی ۳۳۹۳) سیکل)، مقاومت در آزمون حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی (۷۶%)، تعداد سیکل گسیختگی در آزمون خستگی به روش کشش غیر مستقیم ۱۵۲۳۳) سیکل)، نتایج بالاتر میانگین حداکثر بار تحمل شده در آزمون مکانیک شکست نیم دیسک خمشی در دماهای مختلف اشاره نمود که موارد فوق بیانگر عملکرد قابل قبول روش مورد نظر در جهت کاهش انرژی مورد نیاز در چرخه تولید مخلوط آسفالتی با توجه به حفظ عملکرد مخلوط می باشد.

کلیدواژه ها:

آسفالت کم انرژی ، آسفالت داغ ، پارامترهای آزمایشگاهی ، عملکرد مخلوط.