بهینه سازی ترکیب مدارهای فلوتاسیون با ترکیباصول فیزیکی و الگوریتم وراثتی

با توجه زمانبر بودن روشهای عملی و آزمایشگاهی، روش منطقی برای بهینه سازی ترکیب مدارهای فلوتاسیون، استفاده از روشهای محاسباتی و رویکردهای بهینه سازی است. در این تحقیق ابتدا فرآیند فلوتاسیون با استفاده از مدل سینتیکی مرتبه اول با ثابت سینتیک توزیع شده و با درنظر گرفتن دنباله-روی هیدرولیکی مدلسازی گردید. سپس الگوریتم وراثتی برای بهینه سازی ترکیب مدار استفاده شد. از آنجا که در فضای جستجو تنها تعداد معدودی پاسخ مناسب وجود دارد که با توجه به مفهوم فیزیکی فرآیند فلوتاسیون منطقی هستند، لذا با بکارگیری اصول متداول طراحی مدارهای فلوتاسیون روند جستجو سریعتر و کارآتر شد. قابلیت الگوریتم وراثتی برای بهینه سازی ترکیب یک مدار چهار مرحله ای مورد بررسی قرار گرفت. بهترین کارآیی جدایش برای مدار مذکور %۸۲ با محدودیت عیار کانی باارزش در کنسانتره %۶۵ بدست آمد. مقایسه نتایج بدست آمده با نتایج حاصل از چند ترکیب معمول مدارهای فلوتاسیون نشان داد که مدار بدست آمده با استفاده از الگوریتم وراثتی دارای بیشترین کارآیی جدایش میباشد. با ترکیب اصول فیزیکی و الگوریتم وراثتی، زمان انجام محاسبات به یک شصتم کاهش یافت که این امر برای مدارهای با تعداد مراحل بیشتر حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

مدلسازی فلوتاسیون ، بهینه سازی ، الگوریتم وراثتی