آسیب شناسی تربیت دینی در کانون های فرهنگی تربیتی دانش آموزی

مقدمه: به همان اندازه که برنامه ریزی برای تربیت دینی مهم است شناخت مسائل و آسیب شناسی آن نیز از اهمیت برخوردار است . آسیب های احتمالی در تربیت دینی، کوشش های مربیان را بی حاصل خواهد نمود ؛ بنابراین شناخت جنبه های منفی تربیتی، کم اهمیت تر از شناخت جنبه های مثبت آن نیست؛ از این­رو تحقیق حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود تربیت دینی و آسیب شناسی آن در کانون نخبگان سلمان فارسی به عنوان یکی از موفق­ترین کانون­های فرهنگی تربیتی دانش­آموزی کشور انجام شده است. روش:در این تحقیق مربیان و متربیان کانون به صورت تمام شماری با روش توصیفی– پیمایشی و ابزار پرسشنامه با روایی ۸۱% و پایایی ۲/۸۱% از سه منظر «روش های تربیتی» و «محتوای آموزشی» و «رابطه مربی با متربی»مورد بررسی قرارگرفته اند. یافته ­ها: نتایج آمار توصیفی نشان می­دهد که رابطه مربی با متربی با آسیب هایی از قبیل بدبینی نسبت به مربی، ایجاد روحیه خودبزرگ بینی و ایجاد بی میلی و نفرت نسبت مربی روبرو شده است. روش های تربیتی نیز با بروز لجاجت، دشمنی، از بین رفتن آبرو و ایجاد نفاق و دورویی در متربی همراه بوده است. همچنین محتوای آموزشی نیز با نگرش منفی و بدبینی نسبت به محتوای دینی، یادگیری سوگیری در موضع قضاوت، ایجاد تزلزل در باورهای دینی مواجه شده است. نتیجه ­گیری: با توجه به آسیب­های شناسایی شده، کانون­های فرهنگی تربیتی دانش­آموزی باید نسبت به اصلاح محتوای آموزشی، روابط بین مربی و متربی و روش­­های تربیتی خود اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

Education ، Religious education ، pathology ، Student cultural and educational centers ، تربیت ، تربیت دینی ، آسیب شناسی ، کانون های فرهنگی تربیتی دانش آموزی