لزوم مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی شهری از دیدگاه برنامه ریزی شهری پایدار

امروزه از اهداف آتش نشانی می توان به حفاظت از سلامت افراد، جلوگیری از آسیب به اموال و حفاظت از محیط زیست اشاره کرد. آتش نشانی جزو شغل های بسیار مهم، سخت، خطرناک، است. امروزه سیستم های خاموش کننده آتش یا اطفاء حریق را به دو گروه دستی و اتوماتیک تقسیم شده است که بسته به نوع آتش سوزی کاربرد دارد. زندگی انسان و شهر، دارای سیستمی زنده، پیچیده و پویا است. این سیستم در فرایند توسعه جوامع بشری، خاستگاه انواع و اقسام تحولات بوده است. با وقوع انقلاب انفورماتیک(فناوری اطلاعات) تغییراتی در این پرتو به وقوع پیوسته و تحولات عمیقی در جامعه و حوزه شهری پدیدار شده؛ به طوری که با پشت سر گذاشتن شیوه های سنتی زندگی، ارتباط تنگاتنگی میان تکنولوژی و ابعاد مختلف شهر و زندگی انسان ایجاد شده است. ایستگاه های آتش نشانی به عنوان مکان هایی برای اسقرار و انتظار خودروهایآتش نشانی و نجات، از جمله مراکز مهم و حیاتی خدمات رسانی در شهرها هستند. مکانیابی ایستگاه های آتشنشانی برای تامین ایمنی شهرها، پیشگیری و مقابله با هرگونه حادثه و آتش سوزی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. زیرا ایستگاه های آتش نشانی در صورتی می توانند خدمات رسانی خود را به موقع و مطمئن انجام دهند که در مکانهای مناسب مستقر باشند و بتوانند در کمترین زمان و بدون مواجه شدن با موانع و محدودیت های محیط شهری خود را به محل حادثه برسانند. هدف اصلی این پژوهش لزوم مکانیابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی شهری از دیدگاه برنامه ریزی شهری پایدار می باشد. در نتیجه می توان گفت فقدان ضوابط و مقررات کافی و عدم اجرای صحیح و کارای مقررات ایمنی موجود، احداث ساختمان های بلند، ضعف فرهنگ ایمنی مردم، نبود طرح جامع آموزش ایمنی به شهروندان، عدم رعایت ملاحظات حفاظت در برابر حریق در طرح های بزرگ شهری، نبود جایگاه قانونی و حقوقی مناسب برای آتشنشانان، کمبود اعتبارات برای احداث و تجهیز ایستگاه های آتشنشانی و عدم صحیح مکان گزینی ایستگاه های آتشنشانی، از عوامل مهم رشد و افزایش سوانح آتش سوزی در کل کشور نسبت به سال های گذشته است.