بررسی تاثیر تغییر کاربری اراضی بر میزان دبی اوج سیلاب و پارامترهای هیدرولیکی جریان با استفاده از نرم افزار MIKE۱۱ (مطالعه موردی حوضه رودخانه بشار)

روندیابی سیلاب در مسائل مربوط به پروژه های مهندسی دارای کاربردهای فراوانی است و به مهندسین طراح در شناخت تاثیرات جریان سیلابی در مسیر رودخانه کمک می کند. روش ماسکینگام که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است از جمله روشهای رایج در روندیابی سیلاب می باشد که براساس مشخصات سیلابهای گذشته و رابطه پیوستگی، جریان غیرماندگار سیل را روندیابی می کند. در این مقاله از اطلاعات بازه رودخانه بشار و دو الگوی مختلف در روندیابی سیل استفاده شد و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این مهم به کمک مدل عددی نرم افزار MIKE ۱۱ اقدام به تعیین مشخصات جریان سیلابی نظیر سرعت، عدد فرود، و عمق جریان سیل، دبی اوج و پهنه سیل گیر رودخانه قبل و بعد از تغییرات کاربری اراضی در یک بازه زمانی بلندمدت بررسی شد. جهت ارزیابی نتایج از معیارهای مختلفی استفاده شد. از آنجا که پیش بینی حداکثر دبی سیلاب در پایین دست و زمان رخ دادن آن از اهمیت بالایی برخوردار است از معیار اختلاف میزان دبی اوج (DPO) و زمان اوج (DPOT) استفاده گردید. همچنین نتایج عددی مقایسه روشهای مختلف روندیابی سیلاب با کمک معیارهای (% (Ɛ و (£%)، E(%) و مقادیر باقیمانده ها (Residual) محاسبه گردید و به این نتیجه رسیدیم که نتایج روشهای هیدرولوژیکی ماسکینگام از دقت بالایی برخوردار هست.

کلیدواژه ها:

روندیابی سیلاب ، روش ماسکینگام ، دبی سیلاب ، تغییر کاربری ، .MIKE۱۱