بررسی بیوانفورماتیکی اثر تعدادی از داروهای ضد ویروسی در مهار تیروزیناز برای درمان بیماری هیپرپیگمانتاسیون

زمینه و هدف : هیپرپیگمانتاسیون یکی از عوارض پوستی شایع بدلیل افزایش و تجمع ملانین است و به صورت لک های پوستی نمایان می شود. ملانین طی چند مرحله تشکیل می شود که در این مراحل اسیدآمینه تیروزین با کاتالیزگری آنزیم تیروزیناز و ترکیبات حاوی مس ، تبدیل به ملانین می شود. این مطالعه قصد دارد با هدف بررسی بیوانفورماتیکی اثر ترکیبات تنوفوویر دیزوپروکسیل ، الویتگراویر، فامسیکلوویر، ریباویرین ، تنوفوویر آلافنامید، رالتگراویر، تلبیوودین و لامیوودین در مهار آنزیم تیروزیناز برای درمان هایپرپیگمنتاسیون گامی بردارد.روشها: در این مطالعه به ترتیب برای بررسی نحوه اتصال ترکیبات به جایگاه فعال آنزیم ، بهینه سازی انرژی ترکیبات شیمیایی ، بهینه سازی انرژی پروتیین (آنزیم )، ترسیم ساختار شیمیایی ترکیبات، مطالعات داکینگ و تجزیه و تحلیل های نهایی از نرم افزارهای Discovery, HyperChem, Chimera, Chemdrawو سرور آنلاین H Dock و Pdb Sum Generate استفاده شد.یافته ها: ترکیبات مورد بررسی توانایی اشغال جایگاه فعال آتزیم را دارند و سطح انرژی اتصال در تنوفوویر دیزوپروکسیل -۱۴۸.۰۲، الویتگراویر -۱۴۰.۸۱، فامسیکلوویر -۱۱۵.۷۷، ریباویرین -۱۱۲.۷۹، تنوفوویر آلافنامید -۱۱۲.۵۸، رالتگراویر -۱۱۰.۴۰، تلبیوودین -۱۰۹.۸۹ و لامیوودین -۱۰۳.۹۵ بود.نتیجه گیری : با توجه به اثربخشی ترکیبات در مطالعه بیوانفورماتیکی ، برای بررسی های تکمیلی می توان اثر این ترکیب را در شرایط invivo و invitro مورد آزمایش قرار داد.

کلیدواژه ها:

آنزیم تیروزیناز ، داکینگ مولکولی ، هیپرپیگمانتاسیون ، ترکیبات ضد ویروسی