نقش VEGF در آنژیوژنز و درمان سرطان پروستات

سرطان پروستات (PCa: Prostate Cancer)) یکی از شایع ترین بدخیمی ها و دومین عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان است که با بیش از یک میلیون مرگ در سال، میزان مرگ و میر بالایی دارد.آنژیوژنز یک فرآیند فیزیولوژیکی است که برای ترمیم بافت و رشد جنین ضروری می باشد ، همچنین نشان دهنده تشکیل عروق خونی جدید از سیستم عروقی است که قبلا موجود بوده است . آنژیوژنز یکی از نشانگرهای ارزیابی شروع، پیشرفت ، تهاجم و متاستاز سرطان می باشد. اعتقاد بر این است که رشد سرطان به آنژیوژنز بستگی دارد و ممکن است یک گزینه درمانی موثر برای انواع سرطان ها باشد. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) مهم ترین سیتوکین مسئول تمایز سلول های اندوتلیال، مهاجرت، تکثیر، تشکیل توبول، تجمع عروقی و تحریک آنژیوژنز است . VEGF نقش مهمی در متاستاز سرطان پروستات دارد. سه نوع VEGFR وجود دارد. VEGF۱,۲,۳ که دو نوع از آنها به VEGFA (Vascular endothelial growth factor A) متصل می شوند. هر یک از اعضای خانواده VEGF با قرابت های متفاوتی به گیرنده های خود متصل می گردند. فعالسازی VEGFR۲ توسط VEGFA یک واسطه کلیدی برای القای آنژیوژتز در PCa است . VEGF یک نشانگر پیش آگهی برای مرحله قبل از درمان است و در گسترش PCa نیز دخیل است . پیشرفت سرطان پروستات توسط گیرندههای آندروژن (AR) کنترلمیشود و تشکیل رگهای خونی جدید یا آنژیوژنز باعث رشد متاستاتیک سرطان پروستات می.گردد آنژیوژنز با بیان بیش از حد VEGF همراهاست.در مجموع درمان سرطان پروستات شامل هدف قرار دادن چندین فاکتور سیگنالینگ و مسیرهایی است که هنوز بدرستی کشف نشده اند، اماهدف گیری دوگانه سیگنالهای AR و VEGF ممکن است برای بیماران بسیار موثرتر باشد. اگر چه به نظر می رسد هدف قرار دادن آنژیوژنزیک استراتژی درمانی امیدوار کننده برای PCa متاستاتیک است اما به منظور هدفمند کردن این روش درمانی تحقیقات بیشتری در این زمینهنیاز است.

کلیدواژه ها:

VEGF ، سرطا پروستات ، آنژیوژنز