به سوی طراحی فضای زندگی سالم بر اساس رفتار انسانی در شرایط اپیدمی با رویکرد طراحی محاسباتی

مقابله با شیوع عفونت ها در محیط های ساخته شده همواره یکی از دغدغه های اصلی کارشناسان و دست اندرکاران سلامت بوده است. توصیه هاو اقدامات پیشگیرانه در این زمینه بیشتر حول محور رعایت بهداشت عمومی و رفتار انسان است، در حالی که در میان عوامل موثر در انتشارعفونت ها و ویروس ها، فضاهای زندگی اساسی ترین نقش را ایفا می کنند. بررسی رفتار انسان در شرایط همه گیر، بازنگری استانداردهای طراحیو تعیین قوانین جدید مبتنی بر جلوگیری از انتشار ویروس ها و عفونت ها، تنها راه حل برای تضمین سلامت انسان هایی است که بیشتر عمرخود را در فضاهای زندگی سپری می کنند. هدف اصلی این مطالعه استفاده از دو رویکرد محاسباتی، نحو فضا و گرامر شکل، در ارزیابی وبهینه سازی فضاهای زندگی بر اساس رفتار انسان در صورت روابط فضایی و عملکردی مناسب است. عامل اصلی در ارزیابی، بررسی پیکربندیفضایی برای تعیین نقاط ضعف فضای زندگی از نظر انتشار ویروس در فضاهای داخلی است که سلامت ساکنین را چه از نظر جسمی و چه از نظرروحی تحت تاثیر قرار داده است. سپس روابط بین فضاها، از جمله فضایی، توپولوژی و انعطاف پذیری برای شناسایی تحولات مورد نیاز در پلانچیدمان طبقه مورد بررسی قرار میگیرد. بر اساس ویژگی های استخراج شده از پلان چیدمان طبقات، استراتژی ها و قوانین خاصی تعریف میشود تا برای ساختمان های سالم آینده با ویژگی های معماری مشابه قابل اجرا باشد. در نتیجه یافته های ما، معماران و برنامه ریزان می توانندساختمان هایی را با در نظر گرفتن رفتار انسان در فضا طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

محاسبات طراحی ، نحو فضا ، گرامر شکل ، سلامت ، رفتار انسان ، فضای زندگی