اثربخشی آموزش خودتعیین گری بر نگرانی های شغلی و خودکارآمدی اجتماعیدانش آموزان

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودتعیین گری بر نگرانی های شغلی و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان دوره دوم متوسطه بود. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش از دسته تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون پس آزمون می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در دوره دوم متوسطه شهر باغملک می باشد. روش نمونه گیری به دلیل محدودیت های دسترسی به جامعه آماری به دلیل شیوع بیماری کرونا در دسترس بود. بدین ترتیبتعداد ۴۰ نفر از افراد جامعه آماری به عنوان نمونه آماری تحقی ق حاضر انتخاب شدند. پرسشنامه های خودکارآمدی اجتماعی اسمیت وبلتز ۲۰۰۰ و پرسشنامه محقق ساخته نگرانی شغلی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. پایایی این پرسشنامه ها به ترتیب ۰/۷۲ و ۰/۷۵ بدست آمد. همچنین هر دو پرسشنامه به تایید اساتید مربوطه رسید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش خودتعیین گری بر کاهش نگرانی شغلی دانش آموزان و افزایش خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزانموثر است. بنابراین پیشنهاد می گردد برای بهبود نگرش شغلی دانش آموزان و همچنین خودکارآمدی اجتماعی آنان از مداخله آموزشخودتعیین گری در دوره دوم متوسطه استفاده شود.

کلیدواژه ها:

خودتعیین گری ، نگرانی های شغلی ، خودکارآمدی