بررسی اثر درجه جانشینی گروه های سولفات بر الکتروریسی سدیم آلژینات سولفات دارشده

فرضیه : پیوندهای هیدروژنی درون و بین مولکولی در ساختار آلژینات، علت اصلی قابلیت الکتروریسی ضعیف آن است. جانشینی گروه های هیدروکسیل با گروه های سولفات، روش مطلوبی برای بهبود الکتروریسی آلژینات است. در این پژوهش، اثر درجه جانشینی گروه های سولفات بر خواص فیزیکی و شیمیایی محلول های الکتروریسی مانند گران روی و رسانندگی الکتریکی محلول و شرایط الکتروریسی بررسی شده استروش ها: سدیم آلژینات سولفات دارشده (SSA) از واکنش سدیم آلژینات و کلروسولفونیک اسید در حلال فرمامید تهیه شد. به منظور دستیابی به درجه های جانشینی متفاوت از گروه های سولفات، مقدار کلروسولفونیک اسید تغییر داده شد. ساختار شیمیایی آلژینات پیش و پس از فرایند اصلاح شیمیایی با روش های طیف نمایی FTIR و ۱HNMR بررسی شد. درجه سولفات نمونه ها با تجزیه عنصری CHNS اندازه گیری شد. سپس، مقدار رسانندگی الکتریکی و گران روی محلول های آبی سدیم آلژینات سولفات دارشده اندازه گیری شد. نانوالیاف سدیم آلژینات سولفات دارشده با فرایند الکتروریسی به دست آمد و با هدف بهبود پایداری آب کافتی با محلول کلسیم کلرید شبکه ای شد. در نهایت، قطر نانوالیاف و خواص مکانیکی نمد نانولیفی به ترتیب با آزمون های SEM و کشش بررسی شد.یافته ها: آزمون های FTIR و ۱HNMR تشکیل گروه های سولفات را در ساختار سدیم آلژینات سولفات دارشده تایید کرد. تجزیه عنصری نمونه ها، درجه جانشینی نمونه های SSA۱ و SSA۰.۵ را به ترتیب ۰.۹ و ۰.۵ نشان داد. همچنین، رسانندگی الکتریکی و گران روی محلول SSA با افزایش درجه جانشینی به ترتیب افزایش و کاهش یافت. نمونه SSA۱ نسبت به نمونه SSA۰.۵ الکتروریسی بهتری داشت و درصد سدیم آلژینات سولفات دارشده در نمد ریسیده شده بیشتر بود. استحکام مکانیکی نمونه دارای SSA۱ در حالت شبکه ای شده کمتر از نمونه دارای SSA۰.۵ است که دلیل آن را می توان به چگالی اتصال عرضی کمتر SSA۱ با کاتیون کلسیم و شکست بیشتر زنجیر های پلیمر در فرایند سولفات دارشدن نسبت داد.

کلیدواژه ها:

سدیم آلژینات سولفات دارشده ، الکتروریسی ، درجه جانشینی ، رسانندگی الکتریکی ، پیوند هیدروژنی