ارزیابی کنترل فرسایش بادی دردشت آق قلا - گمیشان

اراضی مرتعی آق قلا و گمیشان با اقلیم نیمه خشک و بیابانی با بادهای گرم و خشک و همچنین خاکهایی با بافت ریزدانه و درصد املاح بسیاربالا پوشش گیاهی تنک به همراه طوفانهای گردوغبار منطقه ای شکننده و حساس دربرابر فرسایش بادی است وجود تپه های ماسه ای طولی، برخانی، نبکاها و سطوح ماسه ای فعال دلیلی برفرسایش بادی منطقه می باشد بنابراین ارزیابی و عملیات کنترل فرسایش بادی دراین مناطق الزامی است برای برنامه ریزی عملیات کنترل فرسایش بادی از مدل ریاضی اسکالوگرام استفاده گردید با توجه به روش فوق منطقه مورد مطالعه براساس واحدهای ژئومورفولوژی به 12 واحد کاری تقسیم سپس درهریک از واحدها عوامل فرسایش پذیر شاخص پوشش گیاهی مواد آلی بافت خاک شوری خاک مدیریت اراضی مرتعی و رطوبت خاک اندازه گیری و ارزشیابی گردید بررسی ها نشان داد که واحدهای کاری 8 رخساره شوره زار با مرفولوژی سبخا و واحدکاری 11 رخساره باتلاقی به ترتیب بیشترین و کمترین آسیب پذیری را نسبت به فرسایش بادی داشته است از مهمترین عوامل موثر درفرسایش پذیری نیز شوری خاک و شاخص پوشش گیاهی را میتوان نام برد.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، واحدهای ژئومرفولوژی ، مدل اسکالوگرام ، آق قلا - گمیشان