تاثیر دورکاری بر استرس شغلی در دوران همه گیری کرونا با نقش تعدیل گر فاصله قدرت، فردگرایی و باورها در مورد دورکاری)مورد مطالعه: سازمان تامین اجتماعی استان خوزستان(

هدف از انجام این پژوهش، تاثیر دورکاری بر استرس شغلی در دوران همه گیری کرونا با نقش تعدیل گر فاصله قدرت، فردگرایی و باورها در مورد دورکاری)مورد مطالعه: سازمان تامین اجتماعی استان خوزستان( می باشد. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت )توصیفی - پیمایشی- علی ( می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی خوزستان به تعداد ۲۶۰۰ نفر می باشند. برای تعیین حجم نمونه به استناد جدول مورگان، حجم نمونه برابر با ۳۳۵ برآورد و مورد پرسش قرار گرفتند، روش انتخاب نمونه گیری آماری در این پژوهش، روش تصادفی ساده بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد)آدامویک، )۲۰۲۲، شامل ۲۴ سوال برای سنجش ۵ متغیر اصلی پژوهش بود. روایی پرسش نامه توسط روایی صوری، آزمون روایی همگرا و واگرا، تایید و پایایی آن با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای تمامی متغیرها بیشتر از ۰/۷ بدست آمد. از روشهای آمار توصیفی) با استفاده از نرم افزار )SPSS و آمار استنباطی )با استفاده از نرم افزار ) PLS برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها حاکی از تایید همه فرضیه ها و برازش مطلوب مدل پژوهش است. نتایج نشان داد که کارمندان دارای امتیازات فاصله قدرت یا فردگرایی بالا، دارای باورهای مثبت در زمینه اثربخشی دورکاری هستند. کارمندان دارای امتیازات فاصله قدرت پایین، بیشتر نگران هستند که دورکاری به انزوای اجتماعی منجر شود. این یافته ها برای تحقیق دورکاری حائز اهمیت است کارمندان از نظر باور ها و نگرش ها نسبت به دورکاری، از زمینه های فرهنگی متفاوتی برخوردار هستند. یافته ها حاکی از این امر است، زمینه فرهنگی یک کارمند، اطلاعات مهمی را در زمینه این مساله ارائه می دهد که آیا یک کارمند اعتقاد دارد، دورکاری یک حالت کاری موثر است.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی در دوران همه گیری کرونا ، باورها در مورد دورکاری ، دورکاری ، فاصله قدرت ، فردگرایی.