حصول اطمینان از تشکیل قرارداد بوسیله عوامل واسط در تجارت الکترونیک

این مقاله شماری از موضوعات قراردادی را بررسی می کند که بدلیل ظهور عوامل هوشمند تولید شده اند. هدف از مطالعه ایناست که زمینه راهنمائی برای توسعه دهندگان نرم افزار عامل هوشمند در خصوص اختلافات قراردادی مرتبط با مبادلاتالکترونیکی خودکار فراهم شود. نویسنده به این موضوع پرداخته است که آیا التزام قانونا الزام آور نسبت به قرارداد منعقد شدهبوسیله عاملی که مستقل از نظارت انسان عمل می کند وجود دارد؟ باتوجه به نو ظهور بودن این فن آوری و کمبود قانون )رویهقضائی( در مورد آن، نویسنده آنالیز اصول حقوق قرارداد را بر مشاهدات و نتایج برگرفته از آن، مبتنی نموده است. مضافا اینکهنویسنده این موضوع را تحلیل کرده که آیا پیشنهاد و تصویب قوانین تجارت الکترونیک در حوزه های قضائی مختلف کافیبرای جبران اختلالات ذاتی دکترین سنتی قرارداد خواهد بود؟ با توجه به فرآیند جاری میان مبادلات الکترونیکی خودکار،نویسنده معتقد است جهت التزامات قانونی بایستی حکم قانونی باشد تا از موفقیت آمیز بودن تکنولوژی عامل در تشکیلقراردادهای آنلاین اطمینان حاصل گردد.