شناسایی و اولویت بندی ابعاد مدل رفتار خودتوسعه ای منابع انسانی بر نظام ارزشیاسلام در دانشگاه سیستان و بلوچستان

رفتار خودتوسع های شامل رفتارهای داوطلبانه کارکنان به منظور بهبود دانش، مهارتها وتوانایی هایشان می باشد. رفتار خودتوسع های، منجر به رشد یادگیری مجموع جدیدی از مهارت ها به منظور توسعه دامنه مشارکت در سازمان می شود. به ویژه دردانشگاه ها که مراکز علمی کشور و بنیان فناوری و نوآوری کشور هستند از اهمیت زیادی برخوردار است. از انجایی که کشورایران بر پا یه اخلاقیات اسلامی م ی باشد، اصول اخلاقی اسلام ی م ی تواند بر رشد رفتار خودتوسعهای منابع انسان ی کمک کند.بنابراین هدف از انجام این تحقیق شناسایی و اولویت بندی ابعاد مدل رفتار خودتوسعه ای بر نظام ارزشی اسلام در دانشگاهسیستان و بلوچستان می باشد. در این راستا سعی شده تا با استفاده از روش های توصیفی همچون توزیع پرسشنامه ای که بامطالعه پیشینه و مطالعات کتابخانه ای طراحی شده به شناسا یی مولفه ها و متغیرهای مدل پرداخته شود. مدل بدست آمده بااستفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی آزمون گردید و روابط بین متغیرهای مدل موردبررسی قرار گرفت. آزمون های مورد استفاده در این روش از جمله سنجش ضرایب پایا یی و روایی ، ضریب مسیر، مقدار معنیداری و ضریب تی و ... می باشند . در نهایت با استفاده از ازمون فریدمن سه مولفه بدست آمده رتبه بندی شدند. طبق نتایجبدست آمده مهمترین مولفه ها به ترتیب عبارتند از: عوامل ساختاری با رتبه ۲.۶۲ ، اخلاق اسلامی با رتبه ۱.۷۱ و در نهایتارزش های کاری با رتبه ۱.۶۷ مهم ترین مولفه های مدل رفتار خود توسعه منابع انسانی مبتنی بر نظام ارزشی اسلام می باشند

کلیدواژه ها:

رفتار خودتوسعه ای ، رفتار خودتوسعه ای منابع انسانی ، نظام ارزشی اسلام ، دانشگاه سیستان و بلوچستان