بررسی رابطه بین فعالیت های مکمل درسی با تاب آوری دانش آموزان

هدف ازپژوهش حاضر بررسی رابطه بین فعالیت های مکمل درسی با تاب آوری دانش آموزان متوسطه دوره اول شهر چابهار بود.پژوهش از لحاظ هدف کاربردی واز منظر ماهیت وروش جمع آوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شاملکلیه دانش آموزان متوسطه دوره اول مشغول به تحصیل در مرکزشهر چابهار به تعداد ۷۹۸ بودندکه برای تعیین حجم نمونهازروش نمونه گیری تصادفی ساده وبراساس جدول کرجسی ومورگان ۲۶۰ نفربعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گرد آوریداده ها شامل پرسشنامه های ، سنجش مهارت های غیر درسی دانشگاه هاستون و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریج ودیگروت ۱۹۹۰ بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازآزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون T گروه های مستقل وآزمون لوین واز نرم افزار SPSS۲۱ استفاده گردید. نتا یج پژوهش حاکی از آن بود که بین فعالیت های مکمل درسی باراهبردهای یادگیری خود تنظیم دانش آموزان رابطه مثبت ومعناداروجود دارد. بر اساس یافته های پژوهش، بین ابعاد فعالیت های مکمل درسی با تاب آوری (بعد عاطفی sig=۰/۰۰۱ ، بعد تحصیلی sig=۰/۰۰۰ و بعد اجتماعی sig=۰/۰۰۰ رابطه مثبت ومعنادار مشاهده گردید

کلیدواژه ها:

فعالیت مکمل درسی ، خود تنظیمی ، دانش آموزان