بررسی فقهی و حقوقی مسئولیت های پزشک در طبابت

باتوجه به این که اصل طبابت واجب کفایی است و نیز ایستایی و پویایی جامعه به سلامت روح و جسم افراد آن وابسته است، لذا جامعه از همان ابتدا به طبیب و طبابت نیازمند بوده است. از طرفی با وجود پیشرفت های علمی و عملی در امر درمان، گاها اتفاق می افتد که پزشک در معالجه بیمار دچار خطا و لغزش ذهنی یا عملی گردیده و اسلام به هیچ کس اجازه نداده به دیگری زیان برساند و وارد کننده ضرر و زیان را در هر حال مسئول جبران خسارت وارده دانسته است. از این نظر، ضمان پزشک از جنبه های گوناگون قابل بررسی و تحقیق می باشد و در جامعه امروزی با چالش های متعددی روبرو است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مسئولیت های پزشک در فقه و حقوق موضوعه بود. روش پژوهش توصیفی- کتابخانه ای بود. با توجه به انتقادات وارده به مقررات ناظر بر ضمان پزشک در قانون سابق،نظام حاکم بر مسوولیت پزشکان در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، در جهت تطبیق با واقعیات کنونی جامعه ،با تحولات عمده ای مواجه گردید. قانونگذار در قانون جدید ،در وهله اول نظریه تقصیر را به عنوان مبنای ضمان قهری پزشک جایگزین نظریه خطر در قانون سابق کرد، و در وهله دوماخذ برائت از بیماران را در نظام مبتنی بر تقصیر بی اثر و فقط منقلب نمودن بار اثبات را به عنوان تنها اثر آن قرار داد. همچنین قانونگذار در مقام بیان اسباب ضمان پزشک در کنار تقصیر از قصور پزشکی نیز نام برده،و احسان ،اطلاع بیمار یا پرستار از اشتباه بودن دستور درمانی پزشک،ضرورت و تقصیر بیمار را به عنوان اسباب سقوط ضمان پزشک قرار داده است.

کلیدواژه ها:

سقوط ضمان ، مسئولیت ، پزشک ، طبابت ، ابراء