جستاری دربارە عبادتگاه ها (با مطالعە صومعه، خانقاه، خرابات و مسجد در ادبیات فارسی قرن پنجم تا نهم)

عبادت به عنوان یکی از ویژگی های فطری انسان در میان بشر ابتدایی تا انسان های امروزی وجود داشته است و نکتە مهم و قابل توجه درباره آن تنوع و تفاوت نوع آن است و همین امر سبب شکل گرفتن اعمال عبادی مختلف و عبادتگاه ها متعددی شده است. در این پژوهش برآنیم تا به مطالعه این عبادتگاه ها در متون ادبی فارسی بپردازیم. صومعه، خانقاه، خرابات و مسجد از جمله این مکان ها هستند. منابع عرفانی و غزل های عارفانه فارسی لبریز نام های مختلف این عبادتگاه ها است. صوفی و سالک، سجاده نشین و عارف در این عبادتگاه ها مشغول عبادت بودند و هرکدام از این مکان ها آداب و رسوم و نوع عبادی خاصی داشت که عابد، صوفی یا سالک آن را رعایت می کرد. این پژوهش بر مبنای روش کتابخانه ای و بر اساس مراجعه به متون ادبی و عرفانی در ادبیات فارسی نگارش یافته است.

کلیدواژه ها:

عبادتگاه ، مسجد ، خرابات ، خانقاه و صومعه