نقش و جایگاه فرزند پروری از دیدگاه معصومین

هدف از انجام این تحقیق, کنکاش در احادیث و روایات مستند به منظور ارزیابی و شناخت نقش و اهمیت تربیت فرزند از دیدگاه ائمه است. این مطالعه با بهره گیری از منابع فقهی و روایی و به روش توصیفی و تحلیلی به رشته تحریر در آمده است. در مقدمه این نوشتار, به تبیین مقتضیات فطری و اهمیت نهاد خانواده در امر تربیت پرداخته شده است. همچنین ابعاد تربیت جسمی و روحی از دیدگاه پیامبر گرامی و ائمه معصومین با رویکرد پرورش دینی مورد تحلیل قرار می گیرد. واژه تربیت در چند حوزه شامل «گسترش دامنه فقه»، «نظام سازی تربیتی» و ارائه تحلیل تربیتی»، تفسیر می شود. با عنایت به معنای واژه «تربیت» و «فقه» می توان گفت اصطلاح «فقه تربیتی» اشاره به دانشی می کند که از یک سو به کشف، استنباط و استخراج احکام شرعی (تکلیفی و وضعی) مربوط به مربی و متربی در مقام تربیت کودک اشاره دارد و از سوی دیگر، به کشف دیدگاه احکام فقهی درباره ابعاد، گستره، روش ها و عناصر و اجزای تربیت می پردازد. رشد، اصلاح، حضانت، حفظ و تکامل بخشی معانی پایه برای تربیت است و مفهوم تربیت، یک معنای عامی است که تمام مراتب رشد و زیارت را در هر مرتبه و مقدار را از نظر مادی و معنوی در بر می گیرد. در امر تربیت دو طرف وجود دارد: مربی که والدین یا مربیان هستند و متربی که فرزند است؛ متربی نیز دو بعد و ساحت مهم دارد: بعد روحی و بعد و ساحت جسمی. بی تردید خانواده نقش بی بدیل در تکوین درست و صحیح باورها و اعتقادات مذهبی کودکان دارد. به این دلیل، در منابع فقهی توجه ویژه به این موضوع شده و حفظ آن واجب شمرده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که گفتمان فقهی تربیت جنبه های مختلفی همچون جسمی، اعتقادی، جنسی و... را در بر می گیرد. همچنین پژوهش نشان داد که معصومین (ع) برای تربیت صحیح و سالم، سازکارهای هایی مانند عدالت ورزی، وفای به عهد و محبت را متذکر شده اند.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، احادیث معصومین(ع) ، فقه تربیتی ، پرورش دینی.