سیره اخلاقی-سیاسی امام موسی کاظم(ع)

موسی بن جعفر (ع) ارجمندترین فرزندان ابو عبد الله (ع) و بلندمرتبه ترین و مشهورترین آنان بود.در زمان وی کسی بخشنده تر از آن حضرت و خوش معاشرتر از او دیده نشد.حضرتش عابدترین مردم زمانه خویش و پارساترین و بزرگوارترین و داناترین آنان به کتاب و احکام خدا بود.غالب شیعیان نزد پدر آن حضرت گرد آمده خواستار امامت موسی کاظم (ع) شدند و حق او را بزرگ داشتند و اظهار فرمانبرداری اش کردند.آنان از امام صادق (ع) احادیثی مبنی بر امامت و اشاراتی مبنی بر خلافت امام موسی کاظم (ع) نقل کردند و اصول دینی خود را از آن حضرت فرا گرفتند.ابوالحسن موسی کاظم (ع) عابدترین و پارساترین و فقیه ترین و بخشنده ترین و گرامی ترین مردم زمانه خویش بود.روایت شده است که آن حضرت نمازهای نوافل شب را می خواند و آنها را به نماز صبح وصل می کرد،سپس تا طلوع آفتاب تعقیبات،به جای می آورد.از ترس از خداوند می گریست تا آنجا که محاسنش از اشک خیس می شد.او بیش از دیگر مردمان به صله رحم اهتمام نشان می داد.شبانه به تفقد از فقرا و تهیدستان مدینه می پرداخت و انبانی که در آن پول نقره و آرد و خرما بود،بدایشان می رساند.فقرا هم نمی دانستند که این انبان از جانب چه کسی است.چون از کسی کاری سر می زد که خوشایند امام (ع) نبود آن حضرت کیسه پولی برای آن شخص می فرستاد و این کیسه ها حکم ضرب المثل یافته بود.