بررسی تاریخ نگاری وسبک نگارش حسن نظامی نیشابوری در کتاب تاج المآثر

سنت تاریخنویسی در هند با اثر پرتکلفی چون )م ۶۱۴ ق(، تاج المآثر آغاز شد . بینش اسلامی و توجه به ایران باستان که ازخصوصیات عمده تاریخ نگاری ایرانی در قرون نخست اسلامی بود، به خوبی در این آثار دیده می شود. افزون بر این نگاهحکومتی به تاریخ، شرح زندگی پادشاهان و امرا و عدم توجه به زندگی اجتماعی مردم که آنهم از مولفه های تاریخ نگاریایرانی بوده در آثار مورخان هند دوره اسلامی به چشم می خورد، نثر کتاب مصنوع و پر تکلف و مملو از اشعار عربی و فارسیاست. این کتاب با بهره گیریهای فراوان از صنایع ادبی و استشهادهای بسیار به اشعار تازی و پارسی از کتابهای پیشرو نثر فنیفارسی به شمار می رود و به نوبه خود در آثار پس از خود تاثیر قابل توجهی داشته است. هر چند این اثر نخستین کتاب مستقلرسمی در تاریخ نگاری سلاطین هند است، اما به دلیل سبک نگارش متکلف و مصنوع چندان مورد توجه قرار نگرفته استاین مقاله در صدد آن است که به بررسی و شناخت بینش تاریخ نگارانه وی بپردازد و سپس این بینش را در نگارش کتاب تاجالماثر مورد سنجش قرار دهد. مهمترین پرسش این پژوهش در این است که بینش تاریخ نگارانه حسن نظامی شیرازی چهتاثیری در سبک نگارش کتاب تاج المآثرداشته است ؟براساس یافته های این پژوهش مشخص می شود که نظامی شیرازیبراساس بینش تاریخ نگارانه اش بیشتر به توصیف تاریخ و نه تحلیل آن پرداخته و به فکر بررسی علت و معلول ها و یا تحلیلعلل وقوع رویدادها و حوادث نبوده است

کلیدواژه ها:

تاریخ نگاری ، حسن نظامی شیرازی ، تاج المآثر