بررسی تاثیر فشار سینه کار بر نشست سطح زمین در مدل های رفتاری مختلف خاک با استفاده از روش تفاضل محدود سه بعدی (مطالعه موردی: خطA مترو قم)

در تونل های شهری که بیش تر در عمق کم و در بستر خاکی حفر می شوند، فشار جبهه کار می تواند یکی از عوامل پیشگیری کننده ی نشست سطح زمین باشد. از بین روش های مختلف تعیین فشار جبهه کار، روش عددی بهترین روش می باشد. انتخاب مدل رفتاری مناسب یکی از اساسی ترین مراحل در تحلیل عددی است. در اکثر مدلسازی های عددی حفر تونل از مدل رفتاری موهر کولمب استفاده میشود این مدل رفتاری غالبا منجر به پیش بینی نشست کمتر سطح زمین نسبت به نتایج ابزاربندی می شود. در این تحقیق تاثیر شش حالت فشار جبهه کار در مدل های رفتاری الاستوپلاستیک شامل مدل رفتاری موهر کولمب، مدل رفتاری سخت شونده و مدل رفتاری دراگر پراگر بررسی شد. در راستای این تحقیق، مترو خط A قم به کمک روش تفاضل محدود مدل سازی شد. درنهایت، نتایج حاصل از تحلیل عددی با استفاده از نتایج رفتار سنجی و مقایسه با مقادیر اندازه گیری شده نشست سطح زمین اعتبار سنجی شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در مدل رفتاری موهر کولمب و دارگر پراگر با افزایش فشار جبهه کار مقدار نشست سطح زمین کاهش پیدا کرد. در مدل رفتاری سخت شونده، نتایج اندکی پیچیده تر بود و با افزایش فشار جبهه کار تا ۲ برابر مقدار فشار اولیه میزان نشست سطح زمین کاهش و با افزایش بیشتر فشار جبهه کار این مقدار نشست افزایش یافت. نتایج مدل سازی با مقادیر ابزاربندی مقایسه و نشان از اختلاف کمتر مدل رفتاری سخت شونده با نتایج ابزاربندی نسبت به دو مدل رفتاری موهر کولمب و دراگر پراگر داشت.

کلیدواژه ها:

معیار موهر کولمب ، دراگر پراگر ، مدل رفتاری سخت شونده ، فشار جبهه کار ، روش تفاضل محدود