بررسی رابطه تاب آوری مکانی و تاب آوری فردی نواحی مشمول طرح اسکان مجدد (مطالعه موردی: نواحی سیل زده شرق استان گلستان)

هدف این تحقیق، بررسی رابطه تاب­آوری مکانی و تاب­آوری فردی در نواحی مشمول طرح اسکان مجدد واقع در شرق استان گلستان است که از جنبه­ هدف، کاربردی است و از جنبه جمع آوری داده­ها از نوع پژوهش­های پیمایشی به شمار می­آید. جامعه آماری نیز سرپرستان خانوارهای مشمول طرح اسکان مجدد به تعداد ۱۶۱۰ خانوار در شهر جدید فراغی و ۷۳۰ خانوار سه روستای جابه­جا شده در سال ۱۳۹۵ است. ازاین­رو پنج محله پاشایی، قپان سفلی، خوجلر، آق تقه و چاتال از شهر جدید فراغی (الگوی تجمیع) و روستای قولاق­کسن (الگوی جابه­جایی محدود) جهت نمونه­برداری انتخاب شدند. جهت تعیین تعداد پرسشنامه مورد نیاز (حجم نمونه) از فرمول کوکران استفاده گردید. با توجه به فرمول کوکران تعداد ۳۶۰ خانوار برای تکمیل پرسشنامه انتخاب گردیدند. همچنین جهت بررسی تاب­آوری فردی پاسخگویان از نسخه اسپانیایی پرسشنامه تاب­آوری کونور– دیویدسون استفاده شد. بررسی وضعیت تاب­آوری فردی در هر دو الگوی موردمطالعه نشان دهنده عدم تاب­آوری فردی جوامع موردمطالعه در هر سه زیر­مقیاس تصور از شایستگی فردی، زیر مقیاس اعتماد به غریزه­های فردی و زیرمقیاس پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن است. نتایج آزمون t نمونه­های مستقل نشان دهنده عدم وجود اختلاف معنی­دار ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی- محیطی تاب­ آوری بین دو الگوی موردبررسی است. همچنین بین دو متغیر تاب­آوری فردی و تاب­آوری مکانی در هر دو الگوی موردمطالعه رابطه معنی­دار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اسکان مجدد ، تاب آوری فردی ، تاب آوری مکانی ، کونور– دیویدسون ، استان گلستان