شناسایی اصول برنامه ریزی توسعه گردشگری

گردشگری به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای توسعه در جهان مطرح است و در حال حاضر، بزرگ ترین و سریع ترین صنعت در جهان شناخته شده که دارای رشدی پایان ناپذیر و رو به رشد است. گردشگری دارای اشکال مختلف و انواع گوناگونی است که بسته به شرایط محیطی، متفاوت است. گردشگری در محیطی صورت می گیرد که متشکل از انسان و ویژگی های طبیعی است. به منظور جلوگیری از نابودی مقاصد، بسیاری از پژوهشگران بر ضرورت برنامه ریزی تاکید می کنند و اصولی را برای آن ارائه می دهند. برنامه ریزی گردشگری در سطوح مختلفی صورت می گیرد. باید به خاطر داشت که هر یک از این برنامه ها در سطح خود کاربرد دارد و به عنوان مکمل سطوح دیگر عمل می کند. برنامه ریزی بین المللی و منطقه ای بر بازاریابی بین کشورها یا هماهنگی تورها و حمل و نقل متمرکز است. برنامه ریزی ملی برای هماهنگی گردشگری با سایر بخش های اقتصادی یا توزیع فضایی گردشگری مورد استفاده قرار می گیرد. برنامه ریزی حوزه ای به صورت تفضیلی تری طراحی می شود و تمرکز آن بر مدیریت تاثیرات(محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ...) و قابلیت دسترسی محلی می باشد، برنامه ریزی به دو صورت امکان پذیر است. این برنامه می تواند جامع باشد و یا به صورت تدریجی صورت گیرد. توسعه گردشگری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل موثری در مقابله با فقر است و سبب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی مردم و افزایش رفاه اجتماعی می شود. گردشگری بزرگ ترین مولد اشتغال و ثروت در جهان و موتور اقتصادی برای ملل توسعه یافته و در حال توسعه است. در همین راستا باید به نیازهای اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی یک ناحیه و ساکنان آن توجه شود و در نهایت رضایت ساکنان در مقصد فراهم شود.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: برنامه ریزی ، گردشگری