رابطه خوشبینی علمی با خلاقیت هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه منطقه جلگه رخ

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خوشبینی علمی با خلاقیت هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه شهر جلگه رخ بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه منطقه جلگه رخ در سال ۱۴۰۰ می باشد که حدود ۶۵۰ نفر بودند که از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و براساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۴۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به سه پرسشنامه خلاقیت هیجانی (آوریل و نولز، ۱۹۹۱) و پرسشنامه خوشبینی علمی دانش آموز (موران و همکاران، ۲۰۱۴) پاسخ دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر بین متغیر خوشبینی و خلاقیت هیجانی ، بین متغیر خوشبینی و امادگی هیجانی ، بین متغیر خوشبینی و نواوری ، بین متغیر تاکید تحصیلی و نواوری و بین متغیر هویت مدرسه و اصالت همبستگی مثبت و معنادار (۰۵/۰(p < مشاهده شد. بنابراین هر چه خوشبینی در دانش آموزان بیشتر باشد، خلاقیت هیجانی بیشتری نیز خواهند داشت .

کلیدواژه ها:

خوشبینی علمی ، خلاقیت هیجانی