پیش بینی میزان یادگیری خودراهبر دانش آموزان با تاکید بر نقش هوش فرهنگی

استفاده از راهبردهای یادگیری خودراهبر فرد را از قیدوبندهای کلاس درس می رهاند و توانایی بسط یادگیری به محیط خارج از کلاس، ارتباطات برخط با سایر یادگیرندگان و گذر از آموزش سنتی را ممکن می سازد و با افزایش خودکارآمدی تحصیلی شرایط را برای پذیرش اجتماعی آماده می سازد لذا هدف پژوهش پیش بینی میزان یادگیری خودراهبر دانش آموزان با تاکید بر نقش هوش فرهنگی بود.. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه ۲ شهر ارومیه بودند. از میان آنان ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش انتخاب نمونه پژوهش با توجه به ملاکهای ورود و خروج به صورت دو مرحله ای انجام شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه یادگیری خودراهبر گاگیلمینو (۱۹۷۷) و پرسشنامه هوش فرهنگی انگ و همکاران(۲۰۰۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد هوش فرهنگی با یادگیری خودراهبر رابطه معنادار دارد. رابطه بین مولفه های هوش فرهنگی و یادگیری خودراهبر مثبت و معنی دار است . و تمامی مولفه های هوش فرهنگی قابلیت پیش بینی یادگیری خودراهبر را دارند و از بین آنان بیشترین تبیین مربوط به مولفه هوش شناختی می باشد. بر اساس یافته های این پژوهش مشی توان نتیجه گرفت که هر اندازه دانش آموزان از هوش فرهنگی بالاتری برخوردار باشند به همان اندازه بر میزان خودراهبری شان در یادگیری افزوده می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، هوش فرهنگی ، دانش آموزان.