بررسی ابعاد تبعیت از درمان و همبستگی ان با سطح هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده شهر آران و بیدگل در سال۱۴۰۰ -۱۳۹۹

مقدمه و هدف: برای دست یابی به کنترل قند خون در دیابت از هموگلوبین گلیکوزیله استفاده می شود و تبعیت از درمان میزان انجام رفتار درمانی فرد است. این مطالعه با هدف تعیین عومل موثر بر ابعاد تبعیت از درمان و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی آران و بیدگل در سال۱۴۰۰-۱۳۹۹  انجام شد. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در بیماران مبتلا به دیابت شناسایی شده و مراجعه کننده به درمانگاه های بهداشت شهر آران و بیدگل در سال ۱۴۰۰ -۱۳۹۹ بود. از پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو و جدیدترین میزان HbA۱c موجود درپرونده بیمار طی سه ماه اخیر استفاده شد. پرسشنامه توسط شرکت کننده و در افراد کم سواد با مصاحبه تکمیل گردید. از آزمون رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۷۵/۱۰±۰۴/۶۰  و میانگین مدت درمان ۸۱/۶±۴۶/۹  سال بود. تعداد زنان ۲۵۸ (۶۷ درصد) ، افراد متاهل ۳۰۲(۴/۷۸ درصد) ، شاغل ۲۳۴ (۸/۶۰ درصد)، مبتلا به دیابت نوع۲ ۳۸۱(۹۹درصد) نفر از جمعیت مورد مطالعه بود. طبق آزمون رگرسیون چندگانه بازای هر واحد افزایش مشارکت در درمان ۰۸۸/۰، تلفیق ۰۳۸/۰ و چسبیدن به درمان ۱۵۶/۰، از مقدار هموگلوبین گلیکوزیله کاسته می شود. همچنین بازای هر واحدافزایش تعهد به درمان ۰۵۶/۰ و هر واحد تدبیر در اجرا ۰۸۹/۰ بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله افزوده می شود. مقدار R۲ برابر ۰.۶۸۳ و مقدار P<۰.۰۰۱ بود. نتیجه گیری: میزان هموگلوبین گلیکوزیله با میزان تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنادار دارد. با توجه به بهبود سطح هموگلوبین گلیکوزیله در اثر تبعیت بهتر از درمان مداخلات ارتقایی برای افزایش تبعیت از درمان در این بیماران پیشنهاد می شود.  

کلیدواژه ها:

Adherence to treatment ، Diabetes ، Glycosylated hemoglobin ، دیابت ، تبعیت از درمان ، هموگلوبین گلیکوزیله