تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مکمل یاری ال آرژنین بر عوامل مرتبط با سیستم انعقادی در زنان یائسه مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه و هدف: تمرین استقامتی و مکمل ال آرژنین نقش موثری در کنترل پرفشاری خون دارند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مکمل یاری ال آرژنین بر عوامل مرتبط با سیستم انعقادی در زنان یائسه مبتلا به پرفشاری خون اجرا شد. مواد و روش ها: تعداد ۴۰ زن یائسه دارای پرفشاری خون (۵۶/۲±۲۶/۵۵ سال، شاخص توده بدن: ۱۸/۱±۶۱/۲۸ kg/m۲) در گروه های دارونما، ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرین استقامتی به مدت ۱۲ هفته با ۷۵-۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. مصرف ال آرژنین نیز روزانه ۶ گرم بود. خون گیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (۴۸ ساعت بعد از جلسه آخر تمرین یا مصرف ال آرژنین) انجام و سطوح پلاسمایی بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن ۱ (PAI-۱)، فیبرینوژن و مولکول چسبان بین سلول (ICAM-۱) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون آنالیز کوواریانس و در سطح معناداری ۰۵/۰>p < /span> انجام شد. نتایج: سطوح PAI-۱ در گروه ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و همچنین در گروه تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه ال آرژنین کاهش یافت. سطوح فیبرینوژن و ICAM-۱ نیز در گروه تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما و ال آرژنین کاهش معناداری نشان داد. کاهش فشار خون سیستولی در گروه-های ال آرژنین، تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما، در گروه تمرین نسبت به گروه ال آرژنین و همچنین در گروه تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه تمرین معنادار بود. علاوه بر این، کاهش فشار خون دیاستولی در گروه های تمرین و تمرین+ال آرژنین در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد. نتیجه گیری: ال آرژنین علاوه بر اینکه به تنهایی نیز می تواند در کاهش فشار خون سیستولی و PAI-۱ موثر باشد، می تواند تاثیر تمرین ورزشی در کاهش فشار خون سیستولی را افزایش دهد. به نظر می رسد که ۱۲ هفته مصرف ال آرژنین نمی تواند تاثیری بر فیبرینوژن و ICAM-۱ داشته باشد و کاهش فشار خون مستقل از این عوامل اتفاق می افتد.

کلیدواژه ها:

پرفشاری خون ، سیستم انعقادی ، تمرین ، یائسگی ، ال آرژنین