تاثیر آلفاتوکوفرول بر فعالیت تلومراز و القای پاسخ های تکثیری لنفوسیت ها در افراد پیر و جوان
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 142
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-28-4_004
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1401
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: پیری، یا سالخوردگی بیولوژیکی، فرآیند زوال و کاهش نیروی موجود زنده درگذر زمان است. ژن های مختلفی در شروع و ادامه فرآیند پیری نقش دارند که از مهم ترین آن ها ژن های مربوط به فعالیت تلومراز است. در این مطالعه برای اولین بار اثر دی آلفاتوکوفرول و PPD بر فعالیت تلومراز و القای پاسخ های تکثیری لنفوسیت های افرادی که دچار پیری شده اند در مقایسه با افراد جوان بررسی شده است. مواد و روش ها: از ده فرد مسن در رنج سنی ۸۰ تا ۱۰۰ سال و ده فرد جوان در رنج سنی ۲۰ تا ۴۰ سال، ده سی سی خون گرفته شد و به کمک فایکول PBMC ها جدا و کشت داده شدند. بررسی تکثیر لنفوسیتی با استفاده از تست BRDU صورت گرفت. بیان ژن های مربوط به تلومراز اکتیویتی به کمک Real-time PCR سنجش شد. نتایج با استفاده از آزمون one-way ANOVA آنالیز شدند. نتایج: نتایج پاسخ های تکثیری در لنفوسیت های افراد پیر نسبت به افراد جوان افزایش معناداری را نشان داد. نتایج بررسی بیان ژن TERT نشان داد که تیمار با دی آلفاتوکوفرول منجر به افزایش بیان فعالیت تلومراز شده که نسبت به ژن β-actin اختلاف معناداری را نشان می دهد. همچنین در سلول های افراد جوان نسبت به سلول های افراد پیر فعالیت تلومراز افزایش بیشتری داشته است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که دی آلفاتوکوفرول با افزایش عملکرد تلومراز منجر به جوان شدن سلول های لنفوسیت های افراد پیر می شود اما به نظر می رسد اثر دی آلفاتوکوفرول در سلول های جوان بیشتر از سلول های پیر می باشد به عبارتی استفاده از دی آلفاتوکوفرول در جوانی اثر بیولوژیکی بیشتری بر روی لنفوسیت ها دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمیده محمدطاهری
گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد تهران پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
ستاره حقیقت
گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد تهران پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مهدی مهدوی
مرکز تحقیقات واکسن های نوترکیب دانشگاه تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :