عوامل آموزشی استفاده حداقلی از عملیات هوابرد (چترریزی) در رزم زمینی

تحقیق حاضر برای شناسایی عوامل آموزشی مربوط به استفاده حداقلی از عملیات هوابرد (چترریزی) در رزم زمینی انجام شده است. این تحقیق متاثر از تحولات گسترده، سریع و پیچیده صحنه نبرد در سطح راهبردی، عملیاتی و تاکتیکی است و به نقش این رسته در بهینه کردن منابع و بهره گیری مطلوب تر از ظرفیت ها اشاره می کند. پژوهش، به روش کمی و کیفی و با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه انجام شده است. برای تعیین عوامل آموزشی مرتبط با استفاده حداقلی از عملیات هوابرد (چترریزی) در رزم زمینی، از مدل سه شاخگی استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق شامل تعداد سی نفر از افراد با اطلاع و مسلط به موضوع بود که به صورت تمام شمار تعیین شده اند. پس از تعیین پایایی و روایی پرسشنامه، به منظور بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و برای تجزیه و تحلیل دادها از آزمونt تک متغیره و آزمون فریدمن استفاده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده، مشخص شد که از نگاه خبرگان، مهم ترین آسیب های آموزشی موثر بر استفاده حداقلی از عملیات هوابرد (چترریزی) در رزم زمینی مربوط به بعد «رفتار»، سپس «زمینه ای» و «ساختار» است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، رزم زمینی ، عوامل رفتاری ، عوامل زمینه ای ، عوامل ساختاری ، هوابرد