واکاوی کاربرد نمادهای نباتی در اشعار دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی

خیال یکی از عناصر اصلی شعر است و رمز و نماد پرده ی خیال را رنگین تر می کند.ادبیات ایران سرشار از نماد ورمز است.یک کلمه یایک شکل وقتی نمادین تلقی می شود که به چیزی بیش از معانی آشکار و مستقیم خود دلالت کند.اصطلاح نماد مفهوم بسیار وسیعی دارد آنچنان که می توان از آن برای توصیف هر شیوه ی بیانی به صورت غیر مستقیم استفادهکرد..نمادگرائی فقط نشان دادن یک مفهوم به جای مفهوم دیگر نیست، بلکه به کارگیری از تصاویر عینی و ملموس برای بیان افکار وذهنیات انتزاعی نیز هست.دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی نیز یکی از این شاعرانی است که با بهره گیری از استقلال اندیشه وکاربرد زبان و ترکیب زبان با فرهنگغنی ایرانی و با آگاهی کامل از پیشینه ی تاریخی،سیاسی و اجتماعی کشورمان ایران،توانسته در عرصه ی شعر معاصر از نمادها به نحومطلوبی استفاده نماید.ودر واقع به سمبولیسم اجتماعی در شعر دست یابد.در این پژوهش پس از تشریح و تعریف نماد،نمونه هایی از نمادهای نباتی و طیف مفهومی برخی از آنها -که درمجموعه های شعریگرانسنگ دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی آورده شده –تشریح می گردد.

کلیدواژه ها:

نماد ، سمبولیسم ، نبات ، شفیعی کدکنی