بررسی روانشناختی شخصیت فروغ فرخزاد با استناد به سروده های او

نقد روان شناختی در تحلیل متون باز و تاویل پذیر حوزه زبان و ادب فارسی از متون کلاسیک تا معاصر(، افق های تازه ایرا برای ناقدان ادبی و مخاطبان گشوده است. این نوع رویکرد، در تمامی شاخه ها روز به روز گستردگی بیشتری یافته و بیشاز پیش مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، اشعار فروغ فرخزاد از دیدگاه روانشناختی مورد تحلیل و بررسیقرار گرفت. با توجه به شواهد شعری تحلیل شده در تحقیق، مشهود است که فرخزاد در بیان غرایز نفسی به راحتی سخنمی راند و شعر «هوس» نمونه ای از آن است. کام جویی و لذت طلبی از غرایز جنسی، یکی از پربسامد ترین سویه های سایه است که در اشعار فروغ نمود یافته است، به اندازه ای که گاه به عشق نیز به دید یک نیاز جسمی و جنسی می نگرد. اختلالدوشخصیتی، احساسا تنهایی و غربت، احساسات بدبینانه و حالات افسردگی در شعر فروغ، نمایانگر حالات روحی نامساعداو هستند. با یافته های تحقیق میتوان گفت که او بی اعتنا، به اعتراضات و انتقادات مردم زمان خود به راهش ادامه میدهدو با صراحت اعلام می کند که عاشق است.

کلیدواژه ها:

تحلیل روانشناختی ، فروغ فرخزاد ، شعر معاصر ، اختلال شخصیتی