بررسی مفهوم وقت واغتنام وقت از دیدگاه مولوی با توجه به داستان کلوخ ومرد تشنه

؛«وقت» خارج از مفاهیم متنوع و پیچیده اش در بین نحله های فکری متفاوت، دارای اهمیت و ارزش ویژه ای است؛ از این رو غنیمت دانستن وقت، با هر رویکرد و معنایی در بین اندیشمندان متقدم و متاخر، تاکید بسیارشده است. مکتب عرفان اسلامی نیز ،هم نگاه ویژه به مفهوم وقت و هم تاکید بسیار در غنیمت دانستن آندارد؛ مولانا نیز به وقت، بسیار عمیق و پخته می اندیشد و در تمثیل هایش، هم توجه به زمان فلسفی دارد وهم به لازمانی عرفانی و این دو مفهوم متناقض، را چنان به خوبی در کنار یکدیگر قرار می دهد که نه تنهامتناقض بنظر نمی رسند بلکه لازم و ملزوم یکدیگر می شوند، هدف ما در این مقاله نشان دادن این موضوع بابیان شواهدی ازاشعار مولوی و با محوریت حکایت «کلوخ انداز و مرد تشنه» از دفتر دوم مثنوی به روش کتابخانه ای و تحلیل توصیفی است.

کلیدواژه ها:

عرفان ، مولانا ، مثنوی ، وقت ، اغتنام وقت