خوانشی نو در شناخت تفاوت های کنایه و مثل (بر اساس تعاریف صورت گرفته از کنایه)

کنایه یک مقوله زبانی – ادبی است، زیرا کنایهها به سبب کوتاه بودن در میان عامه مردم کاربرد دارند و از آنجا که دارای معنایمجازی هستند، اغلب شعرا و نویسندگان برای جلوگیری از رکاکت لفظ - که امری ناپسند به شمار می آید- از کنایه استفاده می کنند.کنایه، چون تصویر ساز است و ذهن شنونده را در تعلیق می گذارد، زیبایی هنری می آفریند؛ به همین دلیل کنایه در ادبیات جایگاهخاصی را به خود اختصاص داده است و ادبا از آن بهره های فراوانی برده اند. اما اشکال کار اینجاست که گاه بحث کنایه با موضوعاتدیگری مانند مثل در هم میآمیزد و این امر ناشی از آن است که در تعاریفی که تاکنون برای کنایه ارائه شده است، ضعف ها وکاستی هایی دیده می شود. این مقاله می کوشد تا با استناد به منابع موجود، ملاکهایی مشخص و عملی برای تشخیص کنایه و تفکیکآن از دیگر مباحث مشابه ارائه دهد. بنابراین ابتدا به طرح آراء صاحبنظران این حوزه می پردازیم، سپس تفاوت کنایه و مجاز، تفاوتاغراض ثانوی جملات در علم معانی با کنایه، آرایه ارداف و ارتباط آن با کنایه، رابطه ایهام و کنایه، ایهام کنایی، کنایه هایاستخدامی،کنایه های مرده، کنایه با ملزومات متعدد و دلایل استفاده از کنایه را بیان می کنیم.هر مقاله باید دارای یک خلاصه ۷۰ تا ۱۰۰ کلمه ای باشد که در یک پاراگراف تهیه گردیده، دارای حواشی ۴۰ میلیمتری از لبه راستو ۳۵ میلیمتری از لبه چپ باشد. این بخش باید بصورت مستقل بیانگر موضوع، اهداف، روش تحقیق و دستاوردهای مقاله باشد ولییک مقدمه تلقی نمی گردد.

کلیدواژه ها:

نقد ، مجاز ، مثل ، کنایه ، ارداف ، ایهام