بررسی مدیریت زیست گاه های طبیعی در ایران

زیستگاه ها و حیات وحش به عنوان بخشی از موجودی محیط زیست، نقش و جایگاه بالایی در آینده توسعه پایدار هرکشور دارند. بنابراین توجه به مدیریت صحیح این منابع محیط زیستی بر مبنای اصول و روش های علمی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. رویکرد سیمای سرزمین رویکردی است که در راستای مدیریت زیستگاه و حیات وحش، مدیریت تمامی منابع سرزمینی را به صورت یکپارچه مورد توجه قرارمی دهد. در بوم شناسی سیمای سرزمین روابط میان جنبه های زمین شناسی، آب شناسی، پوشش گیاهی، حیات وحش، اوضاع اقتصادی واجتماعی و...براساس رویکردی علمی مطالعه و بررسی می شود.متاسفانه در ایران گام های موثری در زمینه دستیابی به شاخص های توسعه پایدار برداشته نشده است. این امر در حالی ست که براساس هیچیک از استانداردها و شاخصهای جهانی، ایران دارای روند صعودی نبوده، بلکه شواهد و آمار بیانگر تنزل جایگاه و یا حرکت سینوسی شکل ایران در طبقه بندی های جهانی است. این امر بیانگر آن است که کشور، در زمینه برنامه ریزی، سازماندهی، اجرا و نظارت مسایل زیست محیطی و توسعه ای از عملکرد قابل قبولی برخوردار نبوده و نیاز به تغییر نگرش اساسی در این مقوله دارد. افزایش میزان مصرف انرژی، افزایش انتشار آلاینده ها و گازهای گلخانهای، افزایش نرخ رشد جمعیت در کشور، افزایش میزان تخریب زیستگاه ها و اکوسیستم های طبیعی، کاهش تعداد گونه های جانوری و فشار مضاعف بر تنوع زیستی کشور، کاهش سطح جنگل ها و افزایش نرخ رشد بیابان زایی، کاهش کمی و کیفی تشکلهای زیست محیطی در کشور و ... جملگی نشانگر سوء مدیریت در بخشهای مربوطه میباشند.

کلیدواژه ها:

زیستگاه ، سیمای سرزمین ، لکه زیستگاهی ، بوم سازگان