بررسی تأثیر آستنیت باقیمانده بر رفتار پیر سختی و خواص مکانیکی فولاد ماراجینگ نیکل– منگنز– مولیبدن دار

فولادهای پر آلیاژی بدلیل جدایش های میکروسکوپی انجمادی، در شرایط ریختگی معمولاً دارای مقداری آستنیت باقیمانده هستند. در این تحقیق، تأثیر آستنیت باقیمانده بر خواص مکانیکی یک فولاد Fe-10Ni-7Mn-0.5Mo (درصد وزنی) بررسی شده است. فولاد مورد نظر به روش ذوب قوسی تحت خلاء تهیه شده و تحت عملیات همگن سازی، نورد وسپس آنیل محلولی در دمای ◦ C950 به مدت یک ساعت قرار گرفته است. نتایج نشان داد در همگن سازی به مدت 3 ساعت در◦ C 1250، مقدار قابل توجهی آستنیت در این فولاد باقی می ماند که می تواند ناشی از جدایش های انجمادی نیکل و منگنز به مناطق بین دندریتی باشد. با افزایش زمان همگن سازی به 48 ساعت، آستنیت باقیمانده از بین رفته و ساختار مارتنزیتی با قابلیت پیر سختی مطلوب به دست می آید. نتایج نشان داد که از بین رفتن آستنیت باقیمانده در اثر همگن سازی بیشترسبب، (الف) افزایش سختی نمونه آنیل محلولی شده، (ب) کاهش میزان کار سختی در آزمایش کشش، (ج) کاهش استحکام بیشینه و (د) افزایش میزان انعطاف پذیری می گردد

کلیدواژه ها:

فولاد ماراجینگ ، آستنیت باقیمانده ، پیر سختی ، خواص مکانیکی