پیش بینی تبلور وجودی براساس درماندگی روانشناختی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شیراز

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تبلور وجودی براساس درماندگی روانشناختی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شیراز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه آماری ۳۷۵ نفر از این افراد بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به مقیاس های تبلور وجودی (داینر و همکاران، ۲۰۱۰) و مقیاس درماندگی روانشناختی (لاوبوند و لاوبوند ، ۱۹۹۵) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که افسردگی ، اضطراب و استرس رابطه منفی و معناداری با تبلور وجودی دارند. همچنین افسردگی ، اضطراب و استرس پیش بینی کنندههای منفی و معناداری برای تبلور وجودی می باشند. بنابراین ابعاد درماندگی روانشناختی پیش پیش بینی کننده معناداری برای تبلور وجودی هستند.

کلیدواژه ها:

تبلور وجودی ، درماندگی روانشناختی ، دانشجویان