اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) بر طرحواره های ناسازگار و تمایزیافتگی خود در دختران مجرد شاغل بالای ۳۰ سال

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) بر طرحواره های ناسازگار و تمایزیافتگی خود، در دختران مجرد شاغل بالای ۳۰ سال بود .روش تحقیق: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی است و با طرح پیش آزمون - و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، دختران مجرد شاغل بالای ۳۰ سال شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بوده است و نمونه شامل ۳۰ نفر از جامعه آماری ۱۵) نفرگروه آزمایش و ۱۵ نفر کنترل) بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل ۳ پرسشنامه کیفیت زندگی(فرم کوتاه)، پرسشنامه طرحواره یانگ((۱۹۹۸ وخودمتمایزسازی اسکورن (۲۰۰۳) بود و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) در ۸ جلسه یک ساعت و نیمه انجام گرفت. فرضیات تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بررسی نتایج نشان داد با توجه به سطح معنی داری آزمون تحلیل کوواریانس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) بر روی ابعاد محرومیت هیجانی، انزوا، گرفتاری و خویشتن داری طرحواره های ناسازگار، ابعاد جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران تمایزیافتگی خود و ابعاد جسمانی، روانشناختی و محیطی کیفیت زندگی با اطمینان ۹۹ درصد و ابعاد بی اعتمادی، شکست و آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری طرحواره های ناسازگار و واکنش پذیری تمایزیافتگی خود با اطمینان ۹۵ درصد در دختران مجرد شاغل بالای ۳۰ سال تاثیر گذار بوده است. که با توجه به نتایج مقایسه میانگین، این درمان باعث کاهش طرحواره های ناسازگار و افزایش ابعاد تمایزیافتگی خود در ابعاد مذکور گردیده است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، -طرحواره های ناسازگار ، تمایزیافتگی خود ، دختران مجرد