شناسایی و اولویت بندی ریسک های پایداری شرکت های فعال صنعتی به جهت کاربرد در بانک ها

تقویت پایداری شرکتی، به عنوان یک استراتژی مهم برای شرکت ها، امری تصادفی نیست، بلکه می تواند با شناسایی و توجه به عوامل مختلف بهبود یابد. بنابراین، شناسایی عوامل موثر بر پایداری شرکتی بسیار ضروری است. شناخت روزافزون نقش کلیدی جامعه تجاری در توسعه پایدار، موسسات بانکی را بر آن داشته است تا معیارهای پایداری را در فرآیندهای وام دهی خود به منظور کاهش ریسک مرتبط با تصمیمات وام معرفی کنند. هدف پژوهش حاضر کمک به موسسات بانکی در شناسایی و اولویتبندی ریسک های پایداری شرکت میباشد. بدین منظور نمونه ایی متشکل از ۶۷ مدیرعامل، مهندسین و کارشناسان خبره شرکتهای صنعتی غرب استان گلستان طی سال ۱۴۰۰ انتخاب گردید و به شناسایی و رتبه بندی ریسکهای پایداری در واحدهای صنعتی پرداخته شده است و همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تلفیق روش FMEA و AHP حاکی از آن بود که ریسک دعاوی قضایی با وزن ۰.۴۸۶ از برتری بیشتری نسبت به سایر ریسک ها برخوردار بوده است. یافته های تحقیق ضمن پرکردن خلاء تحقیقاتی صورت گرفته در این حوزه میتواند برای سرمایه گذاران، مدیران و مسئولین بانکها، سازمان بورس اوراق بهادار و سایر ذینفعان اطلاعات حسابداری در امر تصمیم گیری مفید باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری شرکتی ، ریسک پایداری ، مسئولیت اجتماعی شرکت.