اثر محافظتی گرلین بر تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت کلیه موش های تحت تیمار با سیکلوفسفامید

مقدمه و هدف: سیکلوفسفامید یکی از داروهای رایج در شیمی­درمانی و سرکوب سیستم ایمنی در پیوند ارگان­ها می­باشد. کاربرد کلینیکی سیکلوفسفامید به دلیل عوارض جانبی زیادی که در اثر سمیت تولید­مثلی، کبدی، کلیوی و قلبی در بیماران و مدل­های حیوانی دارد، کمتر شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر گرلین در برابر آسیب­های ناشی از سیکلوفسفامید در بافت کلیه می­باشد. مواد و روش ها: ۳۲ سر موش سوری نر ۲ ماهه به طور تصادفی به ۴ گروه ۱- کنترل ۲-سیکلوفسفامید ۳- سیکلوفسفامید + گرلین ۴- گرلین تقسیم شدند. سیکلوفسفامید هفته­ای یک بار (۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و گرلین (۸۰ میکروگرم بر کیلوگرم) روزانه به مدت ۵ هفته به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. پس از ۵ هفته کلیه­ها خارج شده و پس از توزین تغییرات بافتی توسط رنگ آمیزی­های هماتوکسیلین- ائوزین و پریودیک اسید شیف مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: بررسی­ها نشان داد که سیکلوفسفامید باعث کاهش معنادار وزن بدن و کلیه شده و همچنین سبب افزایش معنادار آسیب بافتی می­شود (۰۵/۰>p). درمان با گرلین به طور معناداری باعث بهبودی در فاکتورهای فوق گردید (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که گرلین می­تواند اثرات تخریبی ناشی از سیکلوفسفامید در بافت کلیه را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

سیکلوفسفامید ، گرلین ، کلیه ، موش