دوام بتن مسلح حاوی پوزولانهای مختلف در شرایط محیطی دریاچه ارومیه

کاربرد مواد افزودنی معدنی پوزولانی می تواند تاثیر عمده ای بر خواص بتن بخصوص بردوام بتن در محیط های خورنده داشته باشد. در این تحقیق، دوام نمونه های بتنی مسلح ساخته شده با سیمان نوع 2، پوزولان توف سبلان، پوزولان پومیس عنصرود و دوده سیلیس در شرایط شبیه سازی شده دریاچه ارومیه در مدت 6 ماه بررسی شده است . نمونه های آزمایشی با دو نسبت آب به سیمان متفاوت و سه نوع پوشش بتنی روی آرماتور تهیه و در معرض شرایط متفاوت محیطی (خارج از آب، مغروق، تروخشک ) قرار دا ده شدهاند. آزمایشهای مقاومت فشاری، میزان نفوذ یون کلر، عمق کربناسیون، مقاومت الکتریکی،پتانسیل خوردگی و شدت خوردگی آرماتور در سنین مختلف برروی نمونهها انجام گرفته است. نتایج آزمایشهای صورت گرفته نشان می دهد که شرایط تروخشک در بتن ها بیشترین تاثیر را داشته است . اغلب سیمانهای پوزولانی دوام بهتری نسبت به سیمان تیپ 2 نشان داده و بهترین عملکرد مربوط به بتن با سیمان دوده سیلیسی بوده است . کاربرد سیمان در حد450 kg/m 3 و نسبت آب به سیمان کمتر از0/4 تاثیر عمده ای در جلوگیری از نفوذ مواد مضر به داخل بتن و در نتیجه افزایش دوام آن داشته است

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، مواد مکمل سیمان ، نفوذ کلر ، مقاومت فشاری ، کربناسیون ، پتانسیل و شدت خوردگی آرماتور