مدل ساختاری روابط بین ذهنیت فلسفی و سبک تفکر با جامعه پذیری مدیران ورزشی

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی و سبک تفکر با جامعه پذیری مدیران ورزشی بود. روش شناسی: جامعه آماری را ۱۴۰ نفر از مسئولین هیئت های ورزشی استان اصفهان تشکیل دادند که به علت محدود بودن تعداد، تمامی آنها به عنوان نمونه ی آماری در نظر گرفته شدند. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش از پرسشنامه‎های استاندارد ذهنیت فلسفی، سبک تفکر و جامعه پذیری استفاده شد. این پرسشنامه ها دارای روایی سازه بود و روایی صوری و محتوایی آنها نیز به تایید متخصصین رسید. پایایی آنها به روش ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ذهنیت فلسفی ۸۶/۰، سبک تفکر ۸۱/۰، و جامعه پذیری ۹۱/۰، به دست آمد. یافته ها: یافته ها نشان داد ضریب استاندارد بین بعد جامعیت ذهنیت فلسفی و جامعه پذیری ۴۰/۰، بعد تعمق ذهنیت فلسفی و جامعه پذیری ۲۲/۰ و بعد انعطاف پذیری ذهنیت فلسفی و جامعه پذیری ۶۱/۰ می باشد. همچنین ضریب استاندارد بین بعد قانونی سبک تفکر و جامعه پذیری ۳۹/۰، بعد اجرایی سبک تفکر و جامعه پذیری ۳۱/۰ و بعد قضایی سبک تفکر و جامعه پذیری ۳۳۷/۰ می باشد. مقادیر t برای کلیه ابعاد ذهنیت فلسفی و سبک تفکر مثبت بود و در سطح تشخیص ۰۱/۰=P معنی دار است.نتیجه گیری: با افزایش ذهنیت فلسفی مسئولین ورزشی و بهبود سبک تفکر آنها، جامعه‎پذیری سازمانی آنها نیز ارتقاء می‎یابد.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: جامعه پذیری ، ذهنیت فلسفی ، سبک تفکر