بررسی و مقایسه اصول و اسلوب نامه نگاری در تاریخ بیهقی و شاهنامه فردوسی

یکی از اسنادی که در ادوار مختلف صرف نظر از این که از ابزارهای تحقیق به شمار میرود میتواند نشان دهنده زوایا و ابعاد مختلف نثر در یک دوره باشد، نامه ها و مکاتبات است. نامه-های به جامانده از پیشینیان، از مهمترین انواع نثر فارسی به شمار میروند و بیانگر ذوق و سلیقه ی نویسندگان آنهاست. در ادبیات فارسی برخی آثار منظوم و منثور، علاوه بر مضمون و محتوایی که دارند، به شکل نامه هایی درآمده اند و اصول و اسلوب نامه نگاری در آنها رعایت شده است. شاهنامه فردوسی اثر حماسی منظوم قرن چهارم و تاریخ بیهقی اثر تاریخی قرن پنجم هجری از این دسته اند. پژوهش حاضر برآن است تا به بررسی و مقایسه اسلوب نامه نگاری در دو اثر شاهنامه فردوسی و تاریخ بیهقی بپردازد. روش کار در این پژوهش کتابخانه ای، توصیفی- تحلیلی است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که نامه های شاهنامه، با ذکر جزئیات و به تفصیل بیان شدهاست در حالی که تاریخ بیهقی به کلی گویی و ذکر اصل مطلب پرداخته است. نامه های هر دو کتاب، به بیان جزئیات و ذکر امور مربوط به حکومت اشاره دارند. با این حال در هر دو نامه برخی از اصول نامه نگاری رعایت نشده است.

کلیدواژه ها:

نامه نگاری ، تاریخ بیهقی ، شاهنامه فردوسی.