نقش حوزه های علمیه در کاهش آسیب های فردی و اجتماعی جنگ بیولوژیک

جنگ بیولوژیکی از اصطلاحات نظامی نوین و به معنای «به کارگیری نظامی (عامدانه) موجودات زنده یا سموم آنها به منظور قتل و زیان رساندن به انسان و یا ثروتهای حیوانی یا زراعی وی در راستای کاستن از توان نظامی اش ‍ می باشد»، رسالت اولیه و وظیفه اصلی طلاب به عنوان سرباز امام زمان(عج) مرزبانی عقیده هاست، که به تحصیل علوم دینی و فهم دین و نهایتا نشر و ترویج و تبلیغ و تدریس مکتب اهل بیت علیهم السلام می پردازند و از اسلام دفاع می کنند. در این مقاله به بررسی فعالیت های حوزه های علمیه در عرصه مقابله با بیماری های واگیردار ناشی از جنگ های بیولوژیک و نیز راهکارها و تلاش های حوزه های علمیه در کاهش صدمات و آسیب های این گونه حملات بر روی افراد جامعه و نهایتا اجتماع پرداخته شده است، این مقاله که با روش کتابخانه ای گردآوری و شده و از روش توصیفی استفاده گردیده است، به بررسی نقش حوزه های علمیه در بحران ها به ویژه جنگ ها و بالخصوص جنگ بیولوژیک پرداخته ونتایج زیر حاصل شده است: روحیه بخشی به رزمندگان در شرایط بحرانی، کارآمدی و حضور فعال در عرصه های فرهنگی و اجتماعی، ایفای نقش فرمانده و افسر در جنگ با دشمن، باور و یقین امت به ناجی بودن مراجع، روحانیت و حوزه های علمیه، تبدیل تهدیدات دشمن به فرصت های مطلوب و کلام آخر این که ، روح و زیربنای تاب آوری و امنیت اجتماعی، تقویت باورهای دینی مردم است و متولیان دین حوزه و روحانیت هستند، لذا تقویت و ارتقای نقش بی بدیل و جریان ساز حوزه و روحانیت ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

جنگ ، جنگ های بیولوژیک ، حوزه های علمیه ، آسیب های اجتماعی