فرنگی سازی دوره صفوی و علیقلی جبادار :رویکرد به مضامین

در دوره صفوی با ورود اروپائیان به ایران و سیطره دگرگونی های فرهنگی و اجتماعی، هنر و فرهنگ این دوره را نیز دستخوش تغییراتی کرد. این تحولات مسیری بود برای انتشار بینش هنرمندان غربی بر هنر صفوی؛ که در پی آن در مکتب اصفهان بیان جدیدی از زیبای شناسی و جریان تازه ای در نگارگری اصفهان به نام فرنگی سازی صورت گرفت. موضوع و مضامین پرداخته شده در مکتب صفوی فارغ از شیوه هنری این دوره، پیوندی با فرهنگ بومی و محلی داشت دلیل آن هم رسمی کردن مذهب شیعه توسط حاکم وقت بود. به سبب حرمت دینی آنچه از تعامل فرهنگ اروپایی حاصل می شود، نوعی زایش جدید در هنر نگارگری ایرانی است که در حین تداوم سنت به تکامل آن هم می رسد. این مقاله درنظر دارد با استناد به منابع موجود به ثبوت این ادعا که نفوذ اروپائیان بر مضامین این مکتب صورت گرفته و بهره از اسلوب وارداتی در فرایند گسترش با تعاملات خارجی به صورت ناخودآگاه شکل می گیرد. و همچنین با توصیف و تحلیل نمونه ای از آثار علیقلی جبادار از لحاظ کیفیت بصری و در ادامه جهت فکری هنرمند بر آثار جدیدش به تشریح مضامین جدید در این مکتب می پردازد.

کلیدواژه ها:

فرهنگی سازی دوره صفوی ، علیقلی جبادار ، تحولات فرهنگی دوره صفوی ، مضامین فرهنگی