رابطه سبک های پرورش فرزندان با عملکرد تحصیلی دانش اموزان با توجه به نقش میانه اضطراب مدرسه در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه سبک های فرزند پروری والدین با عملکرد تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش میانجی اضطراب مدرسه در دانش آموزان پسر متوسطه ی اول صورت گرفته است. این پژوهش از نظر ماهیت و هدف از نوع پژوهشات کاربردی است و از نظر نوع گرداوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش حاضر ۱۹۰۰ نفر از دانش آموزان پسر متوسطه ی اول می باشند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بوده و حجم نمونه مورد مطالعه ۳۱۹ نفر بوده که با استفاده از جدول مورگان تعیین شده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه اضطراب مدرسه فیلیپس (۱۹۷۸)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) و سبک های فرزند پروری بامریند بوده است. پایایی و اعتبار پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شده و مقدار ۰.۹۸۳ می باشد. جهت آزمون فرضیات از آزمون همبستگی جهت بررسی روابط بین متغیر ها و آزمون کلوموگروف اسمرینوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار (Amos) جهت آزمون فرضیات استفاده شده است. نتایج حاصل از فرضیه اصلی پژوهش حاکی از آن است که سبک های فرزند پروری بر اضطراب مدرسه در سطح اطمینان ۹۵ درصد ارتباط معکوس دارد(سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ می باشد) و مقدار ضریب مسیر بین متغیرها برابر با ۵۱/۰- می باشد. متغیر اضطراب مدرسه بر عملکرد تحصیلی در سطح اطمینان ۹۵ درصد ارتباط معکوس دارد(سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ می باشد) و مقدار ضریب مسیر بین متغیرها برابر با ۶۲/۰- می باشد. با توجه به روابط بالا می توان نتیجه گرفت متغیر میانجی اضطراب مدرسه رابطه بین سبک های فرزند پروری والدین با عملکرد تحصیلی دانش اموزان را میانجی گری می کند. همچنین معناداری اثر غیر مستقیم مورد بررسی قرار گرفته است، با توجه به اینکه مقدار z-value از ۱.۹۶ بیشتر می باشد می توان گفت اثر غیر مستقیم متغیر میانجی اضطراب مدرسه در رابطه بین سبک های فرزند پروری والدین با عملکرد تحصیلی دانش اموزان مورد تایید می باشد و این فرضیه تایید می گردد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری والدین ، عملکرد تحصیلی ، اضطراب مدرسه ، دانش اموزان پسر متوسطه ی اول