تحلیل نشانه شناختی قصیده »المکاشفات« فایز خضور

نشانه شناسی دانشی است که به مطالعه معناهای پنهان یک متن میپردازد و بر این باور است که یک دال به مدلول های دیگر اشاره دارد. نخستین بار فردینان دوسوسور در دوره زبانشناسی عمومی، شکل گیری علمی را پیشبینی میکند که آن را نشانه شناسی مینامد. امروزه نشانه شناسی به مثابه دیدگاهی نظری است که زمینه را برای تحلیل گسترده متون ازجمله متون ادبی در بستر رابطه تعاملی و چندسویه میان نظامهای نشانه ای و لایه های متنی که شبکه ای پیچیده از روابط دلالی را به وجود می آورد، فراهم میکند. برایناساس، نشانه های شعری، نشانه هایی معنایی، انگیخته، غیر قراردادی و عهدهدار امر القای پیام هستند. القای شعری، برعکس ابلاغ زبانی، راه را بر مکاشفه و آفرینش سویه ای غایب پیام و معناها و تعبیرهای ذهنی متلون و متموج در فضای پر ابهام، پرمعنا و مه آلود و پراشارات و پر رمز و راز۵ تصویر شده درشعر، هموار میسازد و شعر را به عرصه ای برای آفرینشگری خواننده تبدیل میکند. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی نشانهشناختی قصیده »مکاشفات« فایز خصور بپردازیم و در سه زمینه عنوان، فضای اسطوره ای و بینامتنیت، به کشف نشانه هاو رموز موجود در قصیده برسیم. حاصل پژوهش حاکی از آن است که همه چیز در این قصیده پنهان است و چیزهای آشکارو کشف شده در آن، بسیار کمتر از چیزهای پنهان بوده و شاعر با قدرت بیانی خود و با آفرینش فضای اسطوره ای و نیز ایجاد تناص در کل قصیده، مخاطب را در کشف ناگفته های خود یاری کرده است.

کلیدواژه ها:

نشانه شناختی ، فایز خضور ، قصیده مکاشفات ، اسطوره ، تناص