ارزیابی تنوع و پایداری مراتع تخریب شده با استفاده از مدل های توزیع وفور گونه ای (SDM) (مطالعه موردی: مراتع شرق بیرجند)

ارزیابی غنا و تنوع گیاهی در اکوسیستم های مرتعی از اهمیت زیادی برخوردار است؛ به نظر می رسد که می توان با مطالعه تنوع گونه ای به وضعیت ثبات و پایداری اکوسیستم پی برد. یکی از روش های ارزیابی تنوع گونه ای بررسی الگوی توزیع وفور گونه ای است. این تحقیق به بررسی وضعیت ثبات و پایداری در مرتع تخریب شده در بخشی از مراتع شرق شهرستان بیرجند با استفاده از مدل های توزیع وفور گونه ای (SDM) می پردازد. در این تحقیق، مرتعی با وضعیت فقیر، انتخاب شد و پس از بررسی وفور گونه ای، مدل های توزیع فراوانی (عصای شکسته، لوگ نرمال، سری لگاریتمی و سری هندسی) جهت بررسی گرافیکی تنوع گیاهی استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که داده های وفور گونه ای از توزیع نرمال تبعیت نمی کنند. نتیجه آزمون کای اسکوئر نشان داد که مرتع تخریب شده با مدل لوگ نرمال تطابق دارد. در کل نتایج بیانگر این است که نمی توان از روی مدل های توزیع فور گونه ای به وضعیت ثبات و پایداری اکوسیستم و تنوع زیستی آن پی برد. چرا که داده های وفور گونه ای با مدلی بیشترین برازش را داشت (یعنی مدل لوگ نرمال) که نشان دهنده جوامع با ثبات است. در حالیکه واقعیت زمینی مرتع و آثار تخریب، حضور گونه های مهاجم و.. نشان دهنده مرتع بی ثبات، نابالغ با تنوع گونه ای پایین است.

کلیدواژه ها:

تنوع گونه ای ، چرای دام ، رتبه-وفور ، مدل های توزیع وفور گونه ای ، وضعیت مرتع