بررسی خواص فیزیکی و رئولوژی مواد نانو(اکسیدآهن، اکسیدگرافن، اکسیدتیتانیوم، سیلیس) بربتن خود متراکم

بتن خودتراکم بتنی است بسیار روان، در عین حال بدون جداشدگی که جاریشده، تمام فضای قالب را پرکرده و بدون نیاز به هرگونه تراکم داخلی یا خارجی میلگردها را در برگیرد. در این تحقیق آزمایشگاهی، سعی شده است تا از فناوری نانو بر خواص فیزیکی و خمیری بتن خود تراکم استفاده شود. بدین منظور، تاثیر نانواکسید گرافن، نانوسیلیس، اکسیدتیتانیوم و نانواکسیدآهن بر خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم مورد بررسی قرارگرفت و پس از انجام آزمایشات رئولوژی و خواص فیزیکی، نمونه ها مورد آزمایشات قرار گرفتند و رفتار بتن خودتراکم در خواص رئولوژی ، ثبت گردید. طرح هادر حالت خمیری تحت آزمایشهای رئولوژی مختلف از قبیل جریان اسلامپ، T۵۰، قیف V، و جعبه L و... قرار گرفتند تا از نظر خصوصیات خودتراکمی در محدوده استاندارد قرار گیرند. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که گاهی به دلیل لزجت بالا ممکن است طرح مخلوطی با اسلامپ بیشتر، کارایی یا پرکنندگی کمتری داشته باشد. به دلیل آسان بودن این پارامتر، بخصوص در بتن ریزی کارگاهی این زمان اندازه گیری شود. گاهی لزجت بسیار بالا باعث کاهش،پرکنندگی و حتی با قطر جریان با قطر پهن شدگی میتوان باعث کاهش قابلیت در بتن شده است.

کلیدواژه ها:

بتن خود متراکم ، نانوسیلیس ، نانورس ، خواص مکانیکی ، دوام.